Na een heerlijke nachtrust opende we het deurtje van de Hippie Kippie. We konden terugblikken op een hele bijzondere dag, avond en nacht gister. Als je erbij was begrijp je misschien onze euforie…als je er niet bij was, tsja…we zullen het wel een keertje proberen uit te leggen. Stille getuigen in de hoek bij de luifel bevestigde ons zware hoofd. Pff, eerst even een bakje koffie pakken om de (mid)dag te starten.
Vandaag deden we wat we gisteren al van plan waren en trokken we met frisse energie en een gitaar op de rug richting het water. Geen flessen bier of wijn mee deze keer (we moeten er even niet aan denken), maar braaf een fles ijsthee meegenomen.
We legden het kleedje neer, schoenen uit, en even helemaal niets behalve samen muziek maken. De tijd leek stil te staan. Wat voelde als een half uurtje, bleek bij een blik op de klok ineens 19:34 uur te zijn. Geen wonder dat onze magen begonnen te protesteren.
Met wat restjes en improvisatie maakten we een eenvoudige maar smakelijke maaltijd klaar voor onze laatste avond in Marcenay. We zaten daar, omringd door muzikanten en muziekliefhebbers, en realiseerden ons hoe bijzonder deze plek en de mensen zijn geweest. Zoveel gedeelde muziek, gesprekken en spontaniteit.
Toch besloten we dat het morgen tijd is om door te reizen. Een korte stop in Luxemburg en dan op naar Nederland. Steeds een beetje verder terug naar de basis, maar boordevol herinneringen en verhalen.
We wilden het rustig aan doen vanavond. Nog één drankje, nog één liedje, nog één praatje. Maar, zoals dat gaat, liep ook dat plan iets uit. Gezelligheid en muziek kent geen tijd. Pas om 03:00 uur deden we (na een uitvoerig afscheid van alle geweldige mensen) het deurtje van de Hippie Kippie voor de laatste keer in Marcenay op slot, voor dit jaar althans. Want we komen hier zeker terug!
#vrijleven
#geweldigavontuur
#muziekisleven
#mooiemensen
