De wekker stond vroeg, maar… we hebben ‘m verzet. En daarna nog eens. Half slaperig besloten we: vandaag vertrekken we gewoon wat later. Geen haast. Eerst een kopje koffie om wakker te worden, en dan rustig aan. De luifel afgebroken, alle spullen vastgezet, en we koppelde onze Hippie Kippie aan. We zijn klaar voor vertrek.
Stapvoets reden we vanaf ons fijne plekje achterin het veld richting de receptie. Alsof we een erehaag passeerden werden we toegezwaaid, nageroepen en toegezongen vanaf de verschillende veldjes. “Wil je nog wat blikjes cola voor onderweg?” Nog voor we konden antwoorden, lagen ze al in de auto. Er werden snel nog telefoonnummers uitgewisseld. Eén ding hadden we allemaal gemeen: we beloofden elkaar dat we elkaar volgend jaar weer op precies deze plek zouden treffen. En die belofte gaan we waarmaken. We weten zeker: als we elkaar weer zien, voelt het alsof het gisteren was dat we afscheid namen.
En toen waren we echt weg. De zonnebloemen en druivenvelden maakten langzaam plaats voor tolwegen, tunnels en heuvelachtig landschap. Luxemburg, we komen eraan!
Rond vijf uur gaf de navigatie aan dat we op de juiste plek waren. En ja, het is hier prachtig. Een idyllisch beekje kronkelt langs de camping, de natuur is adembenemend. Maar eerlijk is eerlijk: we misten meteen de sfeer van Marcenay. Geen vertrouwde gezichten, geen schaterlachen over het veld, geen gitaarmuziek in de verte. Hier is het ‘gewoon’ een mooie camping.
Toch, Hippie Kippie staat weer, de stoeltjes zijn uitgeklapt, en een flesje wijn is open. Onder de luifel zitten we samen (een beetje als Geer en Goor) te lachen om alles en niks. Ook hier hebben we het fijn. Want zolang wij samen zijn, is het vakantie.
Op naar nieuwe herinneringen. Maar Marcenay, jij blijft ons hart een beetje vasthouden. Tot volgend jaar.
#hippiekippie #vakantiegevoel #kampeerleven #marcenaymagic #campinglife #onderdeluifel #verhalenvoorlater
